کوین گارنت در بسکتبال
وقتی کوین گارنت از مدرسه پرید وسط NBA
گارنت یکی از همون‌هایی بود که بدون رفتن به دانشگاه، مستقیم از دبیرستان پرید وسط بسکتبال حرفه‌ای! اون موقع خیلیا می‌گفتن ریسکه، ولی گارنت نشون داد اشتباه فکر می‌کنن. دبیرستانی که توش بازی می‌کرد، پر از ستاره بود، ولی خود گارنت یه سروگردن بالاتر از بقیه بود. تیم مینه‌سوتا سریع پیداش کرد و تو درفت ۱۹۹۵ شکارش کرد. از همون اول نشون داد فقط یه بازیکن معمولی نیست. قد بلند، چالاک، باهوش و البته عاشق رقابت. خیلی زود جاشو تو ترکیب اصلی پیدا کرد. همه می‌دونستن این پسر قراره بمب صحنه شه. ورودش به NBA یه جور شروع تازه بود.
2. سال‌های سخت ولی خاص با مینه‌سوتا
گارنت تقریباً کل جوونیشو تو مینه‌سوتا گذاشت. تیمی که اون‌قدرا قوی نبود، ولی با گارنت جون گرفت. MVP شد، تیمو برد تا فینال کنفرانس غرب و حسابی خودشو ثابت کرد. گارنت همیشه پر از انرژی و جنگندگی بود. حتی وقتی تیمش عقب بود، نمی‌ذاشت امید بره. اون واسه مردم مینه‌سوتا یه قهرمان واقعی بود. یه جورایی روح تیم بود. بازی‌های اون موقعش هنوزم تو ذهن طرفدارا مونده. اون بازیکنی نبود که دنبال آمار باشه، فقط می‌خواست تیم ببره. تلاشش بی‌نهایت بود و عشقش به بازی واقعی.
3. روزای طلایی تو بوستون
وقتی سال ۲۰۰۷ رفت بوستون، تازه وقت درو کردن زحمت‌هاش رسید. کنار ری آلن و پل پیرس یه تیم رویایی ساختن. همون سال بعدش قهرمان شدن. گارنت همون قلب دفاع بود. همه بازیارو با تمام وجود بازی می‌کرد. اون جمله معروفش "Anything is possible!" بعد از قهرمانی، هنوزم تو گوش هوادارا می‌پیچه. یه عالمه سال زحمت کشیده بود و بالاخره جایزه‌شو گرفت. اون لحظه قهرمانی براش یه دنیا ارزش داشت. سلتیکس با اون زنده شد. گارنت فقط یه بازیکن نبود، یه رهبر بود.
4. گارنت یعنی شور، غیرت و جنگندگی
بازی گارنت یعنی انرژی خالص. از اون بازیکنا بود که تا آخرین ثانیه می‌جنگید. دفاعش عالی، حمله‌ش حساب‌شده. تو زمین داد می‌زد، تشویق می‌کرد، با دل بازی می‌کرد. یه موتور تموم‌نشدنی بود. همه بهش می‌گفتن رهبر بی‌کلام. حتی حریفاشم بهش احترام می‌ذاشتن. یه اخلاق رقابتی وحشی‌گونه داشت که همه‌جا با خودش می‌آورد. همین باعث می‌شد هیچ‌وقت راحت نبازه. گارنت هم دوست‌داشتنی بود، هم ترسناک واسه حریفا. یه شخصیت خاص داشت که کمتر دیده می‌شه.
