انواع مسابقات تنیس
تورنمنت‌های بزرگ تنیس (گرند اسلم)
چهار مسابقه بزرگ تنیس در سال به نام گرند اسلم شناخته می‌شوند. این رقابت‌ها بیشترین اهمیت و اعتبار را دارند. زمین‌ها متنوع هستند و هرکدام چالش خاص خود را دارند. اوپن استرالیا، فرنچ اوپن، ویمبلدون و اوپن آمریکا جزو آن‌ها هستند. قهرمانان این مسابقات به نمادهای تنیس تبدیل می‌شوند. تماشاگران و رسانه‌ها توجه زیادی به آن‌ها دارند. امتیازات کسب‌شده نقش کلیدی در رده‌بندی دارند. رقابت‌ها به صورت هم‌زمان برای مردان و زنان است. برنده شدن در هر چهار تورنمنت طی یک سال افتخار بزرگی است.
2. رقابت‌های ATP مسترز 1000
در رده بعدی از گرند اسلم، مسابقات ATP مسترز 1000 قرار دارند. این رویدادها در سراسر جهان و با سطح فنی بالا برگزار می‌شوند. هر تورنمنت 1000 امتیاز به برنده می‌دهد. سطح بازی‌ها نزدیک به گرند اسلم است اما کوتاه‌تر برگزار می‌شود. بازیکنان برتر معمولاً در این رقابت‌ها شرکت می‌کنند. سطح زمین متنوع اما اغلب سخت است. این رقابت‌ها اغلب پیش‌زمینه‌ای برای رویدادهای بزرگ‌تر هستند. تمرین با رقابت واقعی ترکیب می‌شود. شرکت در این مسابقات برای حفظ رده‌بندی مهم است.
3. مسابقات با امتیاز کمتر (500 و 250)
این دسته از مسابقات بیشتر برای بازیکنان رده میانی یا در حال رشد مناسب است. امتیاز و جایزه آن‌ها نسبت به مسابقات اصلی کمتر است. تعداد بیشتری از این تورنمنت‌ها در تقویم وجود دارد. بازیکنان می‌توانند بدون فشار زیاد، تجربه کسب کنند. این تورنمنت‌ها اغلب انعطاف‌پذیرتر از نظر انتخاب هستند. برای بالا رفتن در جدول جهانی بسیار مفیدند. بازی‌ها گاهی در زمین‌های خاص با شرایط خاص انجام می‌شود. برخی بازیکنان حرفه‌ای برای آماده‌سازی نیز از آن‌ها استفاده می‌کنند. فرصت خوبی برای سنجش عملکرد است.
4. رقابت‌های ملی: دیویس و ATP کاپ
در کنار رقابت‌های انفرادی، مسابقات ملی هم جایگاه خاصی دارند. دیویس کاپ قدیمی‌ترین شکل این رقابت‌هاست. در این رقابت‌ها بازیکنان برای کشورشان نه فرد خود بازی می‌کنند. احساس ملی‌گرایی در این مسابقات قوی است. ATP کاپ تجربه‌ای مدرن‌تر از رقابت تیمی ارائه می‌دهد. ساختار رقابت گروهی سپس حذفی است. تیم‌ها معمولاً از بهترین بازیکنان کشور تشکیل می‌شوند. مسابقات بیشتر در آغاز سال هستند. نتیجه این رقابت‌ها برای اعتبار ملی اهمیت دارد.
5. تقویم و ساختار فصل تنیس
تنیس حرفه‌ای فصلی بی‌وقفه دارد که در تمام سال ادامه دارد. مسابقات از زمین سخت به خاکی و سپس چمنی تغییر می‌کند. بازیکنان باید طبق تخصص و توان بدنی خود برنامه‌ریزی کنند. حفظ تعادل میان رقابت و استراحت کلیدی است. تورنمنت‌های مهم در تقویم پراکنده‌اند. انتخاب هوشمندانه تورنمنت به موفقیت کمک می‌کند. امتیازدهی پیوسته باعث تغییر مداوم رنکینگ می‌شود. مسابقات در کشورهای مختلف جهان پخش هستند. این تنوع باعث جذابیت بیشتر تنیس می‌شود.
انواع مسابقات تنیس و روند کلی
چهار تورنمنت بزرگ گرند اسلم
گرند اسلم‌ها مهم‌ترین رقابت‌های تنیس در سطح بین‌المللی‌اند. این مسابقات در استرالیا، فرانسه، بریتانیا و آمریکا برگزار می‌شوند. ویژگی زمین‌ها متفاوت است: از چمن گرفته تا خاک و زمین سخت. هر مسابقه هزاران امتیاز دارد و بر رنکینگ تاثیر زیادی می‌گذارد. برنده شدن در همه آن‌ها طی یک سال، افتخاری نادر است. رقابت‌ها هم برای زنان و هم مردان به طور هم‌زمان برگزار می‌شود. بازیکنان برتر همیشه در آن‌ها شرکت دارند. تماشای این مسابقات برای طرفداران بسیار هیجان‌انگیز است. رسانه‌ها پوشش گسترده‌ای به آن‌ها می‌دهند.
2. سری مسترز با امتیاز 1000
مسابقات مسترز پس از گرند اسلم‌ها بیشترین ارزش را دارند. این رقابت‌ها در شهرهای مهم دنیا برگزار می‌شوند. بازیکنان حرفه‌ای معمولاً در همه آن‌ها حضور دارند. هر پیروزی 1000 امتیاز به همراه دارد. برخی از این مسابقات روی خاک، برخی روی زمین سخت هستند. بازیکنان برای آمادگی بیشتر از این مسابقات استفاده می‌کنند. سطح بازی‌ها در این رقابت‌ها بسیار بالاست. برنامه‌ریزی دقیق برای شرکت در این مسابقات ضروری است. نتایج آن‌ها تاثیر زیادی بر جایگاه جهانی بازیکنان دارد.
3. تورنمنت‌های 500 و 250 امتیازی
این دسته از مسابقات سطح متوسط تری دارند. تعداد بیشتری از آن‌ها در طول سال برگزار می‌شود. جوایز نقدی و امتیازات پایین‌تر از مسترز و گرند اسلم است. بازیکنان جوان اغلب برای شروع از این تورنمنت‌ها استفاده می‌کنند. برخی ستاره‌ها برای تمرین در این رقابت‌ها شرکت می‌کنند. سطح زمین‌ها متنوع است و تجربه گوناگونی می‌دهد. این مسابقات معمولاً در شهرهای کوچک‌تر برگزار می‌شوند. حضور در این رقابت‌ها به ارتقای تدریجی رنکینگ کمک می‌کند. بازی‌ها می‌تواند انفرادی یا دونفره باشد.
4. مسابقات تیمی ملی: دیویس کاپ و ATP کاپ
دیویس کاپ قدیمی‌ترین مسابقه ملی تنیس است. کشورها با تیم‌های مشخص به رقابت می‌پردازند. ساختار مسابقه ترکیبی از گروهی و حذفی است. بازیکنان برای پرچم کشورشان بازی می‌کنند. ATP کاپ ساختار جدیدتری دارد و به جذب توجه بیشتر کمک می‌کند. این رقابت‌ها در آغاز سال میلادی برگزار می‌شوند. ملی بودن بازی‌ها روحیه خاصی به بازیکنان می‌دهد. این مسابقات تنش و هیجان بالایی دارد. قهرمانی در این رقابت‌ها افتخار ملی است.
قوانین مسابقات تنیس
قوانین بازی تنیس
قالب برگزاری رقابت‌های تنیس
رقابت‌های تنیس به‌طور کلی در قالب انفرادی یا دونفره انجام می‌شود. هر مسابقه شامل چند ست است و بازیکنی که تعداد بیشتری ست را برنده شود، پیروز نهایی خواهد بود. مردان در گرند اسلم‌ها معمولاً در قالب ۵ ست بازی می‌کنند، درحالی‌که برای زنان ۳ ست است. هر ست شامل گیم‌هایی است که بازیکن باید حداقل ۶ گیم را با دو اختلاف پیروز شود. در تساوی ۶-۶، یک تای‌برک تعیین‌کننده اجرا می‌شود. ترتیب سرویس‌دهی در هر ست عوض می‌شود. ساختار رقابت ممکن است تک‌حذفی یا جدول‌گردشی باشد. بازیکن برای پیروزی باید در گیم و ست برتری عددی داشته باشد. داوری طبق استانداردهای واحد صورت می‌گیرد.
چگونگی امتیازدهی
امتیازگیری در تنیس با عددهای خاصی انجام می‌شود: ۰، ۱۵، ۳۰، ۴۰ و در نهایت گیم. اگر امتیاز دو بازیکن ۴۰-۴۰ شود، باید یکی دو امتیاز پشت‌سرهم بگیرد تا گیم را ببرد. ست به بازیکنی تعلق می‌گیرد که ۶ گیم را با دو اختلاف برده باشد. در صورت تساوی گیم‌ها، تای‌برک برای مشخص‌کردن برنده ست برگزار می‌شود. در تای‌برک، شمارش عددی ساده از ۱ به بالا انجام می‌شود تا یکی با اختلاف دو امتیاز به ۷ برسد. این سیستم از قرن نوزدهم برقرار بوده است. داور امتیازها را اعلام می‌کند و بازیکن‌ها در پایان گیم موقعیت خود را تغییر می‌دهند.
مقررات زدن سرویس
در تنیس، بازیکن باید پشت خط انتهایی زمین ایستاده و از محدوده مشخصی سرویس بزند. توپ باید به‌صورت مورب در مربع مربوط به سمت حریف فرود بیاید. در هر گیم فقط یک بازیکن سرویس می‌زند. اگر سرویس درست نباشد، یک بار خطا محسوب می‌شود؛ دو بار خطا مساوی از دست دادن امتیاز است. در صورت تماس توپ با تور و ورود صحیح، سرویس تکرار می‌شود. بازیکن دو فرصت برای هر سرویس دارد. جای‌گیری دقیق، تمرکز بالا و سرعت خوب نقش کلیدی در موفقیت سرویس دارند. رعایت این قوانین از الزامات مسابقه است.
قوانین تنیس
