تولد تنیس روی میز در عصر ویکتوریا
تنیس روی میز ابتدا در خانههای اشراف انگلستان و با امکانات ابتدایی پدید آمد. بازی بیشتر شباهت به نوعی سرگرمی خانوادگی داشت. ابزارهای ابتدایی به صورت دستی ساخته میشدند. میز غذاخوری به عنوان زمین بازی استفاده میشد. توپها نرم و سبک بودند. قوانین خاصی در ابتدا وجود نداشت. این بازی به تدریج جای خود را در میان عموم باز کرد. اولین راکتهای حرفهای طراحی شدند. مردم نامهای مختلفی برای آن به کار میبردند.
۲. رشد بینالمللی و بنیانگذاری سازمان جهانی
محبوبیت این ورزش به سرعت در قارههای دیگر گسترش یافت. کشورهای اروپایی دیگر به این ورزش پیوستند. ضرورت سازماندهی احساس شد. در سال ۱۹۲۶، فدراسیون جهانی تنیس روی میز پایهگذاری شد. این فدراسیون نقش مهمی در استانداردسازی بازی داشت. مسابقات رسمی جهانی با نظارت آن برگزار میشد. بازیکنان حرفهایتر شدند. رقابتها شکل جدیتری گرفت. رسانهها در رشد آن تأثیرگذار بودند.
۳. تحولات فنی در راکت و توپ
راکتهای اولیه فاقد لاستیک و تکنولوژی بودند. با اضافه شدن لاستیکهای مخصوص، بازیکنان قادر به اجرای ضربات چرخشی شدند. این تغییر بازی را پیچیدهتر و هیجانیتر کرد. توپها از مواد سبکتر و مقاومتر ساخته شدند. میزها و نور سالنها مطابق استاندارد جهانی شد. این تحولات بر تاکتیکها تأثیر گذاشت. آموزشها تخصصیتر شدند. تنیس روی میز وارد دورهای جدید شد. نوآوری، سبک بازیها را متحول کرد.
۴. المپیک و افزایش شهرت جهانی
اضافه شدن تنیس روی میز به بازیهای المپیک در ۱۹۸۸ یک نقطهی مهم بود. این اقدام به گسترش آن کمک بزرگی کرد. تیمهای ملی شکل منظمتری پیدا کردند. رقابتها در سطح بینالمللی برگزار شد. بازیکنان به شهرت جهانی رسیدند. رسانهها نقش پررنگی در دیده شدن آن داشتند. جوایز و حامیان مالی افزایش یافت. جوانان بیشتری به این ورزش گرایش پیدا کردند. بازی حرفهایتر از گذشته دنبال شد.
۵. اقتدار چین و آسیا بر جهان
چین از دههی ۹۰ به بعد قهرمان بلامنازع این ورزش شد. سیستم آموزش بسیار سختگیرانه و متمرکز دارد. رقبا اغلب توان مقابله ندارند. مربیان چینی به سراسر دنیا صادر شدند. دانش فنی در سطح جهانی گسترش یافت. ژاپن و کره جنوبی نیز پیشرفت زیادی کردند. بسیاری از قهرمانان جهان آسیایی هستند. اروپا با الگوبرداری از آسیا تلاش کرده رقابت کند. اما همچنان چین در صدر است.