انواع صخره‌نوردی
یکی از رایج‌ترین انواع صخره‌نوردی، صخره‌نوردی ورزشی است که مسیرهای آن به کمک میخ‌های ثابت و تجهیزات روی سنگ مشخص شده‌اند. نوردکار هنگام صعود به این تجهیزات وصل می‌شود تا اگر سقوط کرد آسیبی نبیند. این سبک معمولاً در دیوارهای طبیعی یا مصنوعی اجرا می‌شود و هدف آن افزایش مهارت و سرعت حرکتی است. مسیرها درجه‌بندی شده‌اند تا میزان سختی مشخص شود. صخره‌نوردی ورزشی ایمنی بالاتری نسبت به دیگر سبک‌ها دارد و برای مبتدیان و حرفه‌ای‌ها مناسب است. این سبک در مسابقات جهانی نیز محبوب است. تجهیزات اصلی شامل طناب، هارنس و میخ‌های ثابت است. این نوع صخره‌نوردی به بهبود استقامت و مهارت کمک می‌کند.
صخره‌نوردی سنتی، سبکی است که نوردکار خود به نصب تجهیزات حفاظتی روی مسیر می‌پردازد و پس از صعود آن‌ها را جمع می‌کند. این نوع در محیط‌های طبیعی و مسیرهای بلند اجرا می‌شود که تجهیزات ثابت ندارد. نیاز به دانش و مهارت زیادی برای نصب ابزارهای ایمنی دارد. برخلاف سبک ورزشی، نوردکار در کنترل کامل مسیر است و خطرات بیشتری دارد. مسیرها معمولاً طولانی و چالش‌برانگیزتر هستند و نیازمند تمرکز و آمادگی جسمانی بالا می‌باشند. حرفه‌ای‌ها این سبک را برای تقویت مهارت انتخاب می‌کنند. تجهیزات سبک و قابل حمل هستند و باید با دقت به کار روند.
در صخره‌نوردی سرعت، نوردکار روی دیوارهای استاندارد و مشخص شده تلاش می‌کند در کمترین زمان به بالای دیوار برسد. مسیرها ثابت و مسابقه‌ای هستند و نوردکاران رقابت می‌کنند. سرعت، دقت حرکتی و توان انفجاری نقش کلیدی دارند. این سبک در رقابت‌های بین‌المللی و المپیک مطرح است. تجهیزات مشابه سبک ورزشی است اما تمرینات روی افزایش سرعت متمرکز است. دیوارها معمولاً ساده و یکنواخت با گیره‌های مشخص هستند. این سبک مناسب افراد علاقه‌مند به رقابت و هیجان است. تمرینات هوازی و توان انفجاری اهمیت دارد.
بی‌پشتیبانی به معنای صعود بدون هیچ گونه تجهیزات حفاظتی است و از خطرناک‌ترین سبک‌ها محسوب می‌شود. نوردکار به مهارت، تمرکز و قدرت جسمانی بالایی نیاز دارد زیرا کوچک‌ترین خطا ممکن است منجر به سقوط مرگبار شود. این سبک معمولاً توسط حرفه‌ای‌ها انجام می‌شود و بیشتر در مسیرهای کوتاه و فنی کاربرد دارد. این نوع بر اعتماد کامل به توانایی‌های شخصی استوار است و آزادی حرکت زیادی دارد. فیلم‌ها و مستندهای زیادی این سبک را به تصویر کشیده‌اند. نیازمند تمرینات ذهنی و جسمانی شدید است. هیچ تجهیزات حمایتی وجود ندارد و همه چیز به مهارت فرد بستگی دارد.
یخ‌نوردی شاخه‌ای تخصصی است که نوردکار روی یخ و آبشارهای یخی صعود می‌کند و به تجهیزات ویژه مانند کرامپون و کلنگ یخ نیاز دارد. شرایط آب و هوایی و وضعیت یخ تاثیر زیادی بر سختی مسیر و ایمنی دارد. این سبک در مناطق سردسیر و کوهستانی انجام می‌شود و آمادگی جسمانی و فنی زیادی لازم دارد. تحلیل وضعیت یخ و انتخاب مسیر ایمن حیاتی است. آموزش‌های تخصصی برای استفاده از تجهیزات لازم است. یخ‌نوردی ترکیبی از مهارت‌های کوهنوردی و صخره‌نوردی است و هیجان خاصی دارد. استفاده از طناب و تجهیزات حفاظتی الزامی است.
