انواع صخره‌نوردی
صخره‌نوردی ورزشی یکی از سبک‌های اصلی است که مسیرهای آن به کمک تجهیزات ثابت روی سنگ تعیین شده‌اند. نوردکار با وصل شدن به این تجهیزات از طریق طناب، ایمنی خود را تضمین می‌کند. این سبک معمولاً در دیوارهای طبیعی و مصنوعی انجام می‌شود و تمرکز آن بر مهارت و سرعت است. مسیرها درجه‌بندی شده تا سختی آن‌ها مشخص باشد. صخره‌نوردی ورزشی به‌دلیل استفاده از تجهیزات ثابت، نسبت به دیگر سبک‌ها ایمن‌تر است و برای تازه‌کاران و حرفه‌ای‌ها مناسب است. مسابقات جهانی زیادی در این زمینه برگزار می‌شود. تجهیزات اصلی شامل هارنس، طناب و میخ‌های ثابت است. این سبک باعث افزایش استقامت و مهارت‌های فنی می‌شود.
در صخره‌نوردی سنتی، نوردکار خودش تجهیزات حفاظتی را در طول مسیر نصب و پس از صعود جمع‌آوری می‌کند. این نوع بیشتر در مسیرهای بلند و محیط‌های طبیعی که تجهیزات ثابت ندارند انجام می‌شود. نیازمند دانش و مهارت زیاد در نصب ابزارهای حفاظتی است. این سبک خطر بیشتری نسبت به سبک ورزشی دارد چون نوردکار کنترل کامل مسیر را بر عهده دارد. مسیرها معمولاً طولانی‌تر و چالش‌برانگیزتر هستند و نیازمند تمرکز و آمادگی جسمانی بالایی هستند. حرفه‌ای‌ها این سبک را برای چالش و مهارت‌افزایی انتخاب می‌کنند. تجهیزات قابل حمل و باید با دقت استفاده شوند.
صخره‌نوردی سرعت روی دیوارهای استاندارد انجام می‌شود که هدف آن رسیدن به قله در کوتاه‌ترین زمان است. مسیرها مشخص و مسابقه‌ای هستند و نوردکاران با هم رقابت می‌کنند. سرعت، دقت و توان انفجاری از عوامل اصلی موفقیت هستند. این سبک در مسابقات المپیک نیز حضور دارد. تجهیزات مشابه سبک ورزشی است ولی تمرینات روی سرعت متمرکز است. دیوارها صاف با گیره‌های مشخص هستند. این سبک برای افراد علاقه‌مند به رقابت و هیجان مناسب است. تمرینات هوازی و انفجاری بسیار اهمیت دارد.
بی‌پشتیبانی، یکی از خطرناک‌ترین سبک‌هاست که در آن نوردکار بدون هیچ تجهیزات حفاظتی صعود می‌کند. نیازمند مهارت و تمرکز بسیار بالا است و کوچک‌ترین اشتباه ممکن است مرگبار باشد. این سبک معمولاً توسط نوردکاران حرفه‌ای انتخاب می‌شود و بیشتر در مسیرهای کوتاه تکنیکی انجام می‌شود. اعتماد کامل به توانایی‌های شخصی در این سبک اهمیت دارد و آزادی حرکت بالاست. فیلم‌ها و مستندهای زیادی درباره این سبک ساخته شده است. نیازمند تمرینات ذهنی و جسمانی شدید است. تجهیزات حفاظتی وجود ندارد و همه چیز به مهارت فرد وابسته است.
یخ‌نوردی شاخه‌ای تخصصی است که در آن نوردکار روی یخ و آبشارهای یخی صعود می‌کند. این سبک نیازمند تجهیزات ویژه‌ای مثل کرامپون و کلنگ یخ است. شرایط آب و هوایی و وضعیت یخ تاثیر زیادی روی سختی و ایمنی دارد. یخ‌نوردی بیشتر در مناطق سردسیر انجام می‌شود و نیازمند آمادگی جسمانی و فنی بالایی است. تحلیل وضعیت یخ و انتخاب مسیر ایمن حیاتی است. آموزش‌های ویژه‌ای برای استفاده از تجهیزات لازم است. این سبک ترکیبی از کوهنوردی و صخره‌نوردی است و هیجان زیادی دارد. طناب و تجهیزات حفاظتی در این نوع ضروری‌اند.
