شکل‌گیری ورزش راگبی

 خاستگاه تاریخی راگبی

ورزش راگبی در اوایل قرن نوزدهم در انگلستان پدید آمد. منشأ اصلی آن به مدرسه‌ای در شهر راگبی نسبت داده می‌شود. طبق افسانه‌ای معروف، دانش‌آموزی به نام ویلیام وب الیس در سال ۱۸۲۳ توپ فوتبال را برداشت و با دست دوید. این رفتار خلاف قوانین آن زمان بود و سرآغاز نوعی بازی جدید شد. با گذشت زمان، این بازی تغییر یافت و قانون‌مند شد. نام «راگبی» نیز از همان مدرسه برگرفته شده است. این ورزش به‌سرعت میان مدارس و دانشگاه‌های بریتانیا رواج یافت. عناصر خشونت و تاکتیک در آن، جوانان را جذب کرد.

2. تکوین قوانین اولیه

در دهه ۱۸۴۰، اولین تلاش‌ها برای تدوین قوانین مشخص راگبی آغاز شد. قوانین اولیه بیشتر شفاهی بودند و از مدرسه‌ای به مدرسه‌ی دیگر متفاوت اجرا می‌شدند. اما در سال ۱۸۴۵، مدرسه راگبی اولین مجموعه مکتوب از قوانین را تنظیم کرد. این قوانین شامل روش شروع بازی، نحوه امتیازگیری و محدودیت‌های حمل توپ بودند. در ادامه باشگاه‌ها و مدارس دیگر نیز به سمت وحدت قوانین حرکت کردند. قوانین اولیه تا حدودی خشونت‌آمیز و بدون تجهیزات حفاظتی بودند. اما با رشد محبوبیت بازی، نیاز به قانون‌گذاری دقیق‌تر احساس شد. بنیادهای اصلی قوانین مدرن از این دوران سرچشمه می‌گیرد.

3. گسترش بین‌المللی راگبی

پس از ریشه گرفتن راگبی در انگلستان، این ورزش به مستعمرات بریتانیا منتقل شد. کشورهای استرالیا، نیوزیلند، آفریقای جنوبی و کانادا از اولین مناطقی بودند که این ورزش را پذیرفتند. بازی به سرعت در دانشگاه‌ها و ارتش‌ها گسترش یافت. در اواخر قرن نوزدهم، مسابقات بین‌المللی بین این کشورها آغاز شد. در سال ۱۸۸۶، فدراسیون بین‌المللی راگبی (IRFB) تأسیس شد. این نهاد مسئول استانداردسازی قوانین و مدیریت رقابت‌های بین‌المللی بود. راگبی در قرن بیستم به بخشی از هویت فرهنگی برخی کشورها تبدیل شد. مخصوصاً در نیوزیلند، این ورزش بسیار محبوب است.

4. انشعاب راگبی لیگ و راگبی یونین

در سال ۱۸۹۵ اختلافاتی بر سر پرداخت پول به بازیکنان در شمال انگلستان به انشعاب راگبی منجر شد. در نتیجه، دو شاخه اصلی شکل گرفت: راگبی یونین و راگبی لیگ. راگبی یونین حالت آماتور خود را حفظ کرد و بیشتر در جنوب انگلستان و کشورهای بریتانیایی رایج بود. در حالی که راگبی لیگ با قوانین متفاوت و ساختار حرفه‌ای توسعه یافت. این انشعاب باعث رقابت، تنوع و بعضاً سردرگمی در بین تماشاگران شد. قوانین بین این دو شاخه تفاوت‌هایی در تعداد بازیکنان، نحوه بازی و زمان مسابقه دارد. با وجود این اختلافات، هر دو شکل از راگبی محبوبیت خاص خود را دارند.

5. راگبی در عصر مدرن

در اواخر قرن بیستم، راگبی به‌تدریج جنبه حرفه‌ای پیدا کرد. مسابقات بین‌المللی بزرگ مثل جام جهانی راگبی از سال ۱۹۸۷ آغاز شد. با ورود تلویزیون و اسپانسرها، این ورزش درآمدزا و جهانی شد. بسیاری از کشورها تیم ملی قدرتمند تشکیل دادند. همچنین، زنان نیز به‌طور گسترده وارد این ورزش شدند. تجهیزات ایمنی و قوانین به روز شد تا امنیت بازیکنان افزایش یابد. لیگ‌های حرفه‌ای در اروپا، اقیانوسیه و آمریکای جنوبی شکل گرفتند. راگبی اکنون یکی از ورزش‌های مهم در بازی‌های المپیک و رقابت‌های جهانی است. رشد رسانه‌ای، آینده این ورزش را درخشان‌تر کرده است.