منشأ و ساختار اولیه بسکتبال
در سال ۱۸۹۱، دکتر جیمز نایسمیت برای مقابله با بی‌تحرکی دانشجویان در فصل زمستان، بازی بسکتبال را طراحی کرد. او در پی ایجاد بازی‌ای بی‌خطر، هیجان‌انگیز و مناسب فضای بسته بود. نایسمیت از دو سبد میوه و توپ فوتبال استفاده کرد. او قوانین ابتدایی را خود نوشت و به دانش‌آموزانش آموزش داد. اولین مسابقه غیررسمی بلافاصله پس از معرفی بازی انجام شد. بازی به‌سرعت توجه عموم را جلب کرد. از همان ابتدا، بسکتبال میان دانش‌آموزان محبوبیت زیادی یافت. بازی ابتدا در مدارس و کالج‌ها اجرا شد. به‌تدریج به یک ورزش رسمی تبدیل گشت.
۲. قوانین ابتدایی توسط نایسمیت برای کنترل و هدایت بازی تدوین شدند. بازیکنان نمی‌توانستند با توپ بدوند. تنها پاس دادن و پرتاب به سبد مجاز بود. تماس شدید بین بازیکنان ممنوع بود. گل‌ها باید از طریق انداختن توپ به داخل سبد به دست می‌آمد. چون ته سبد بسته بود، باید توپ را بیرون آورد. دریبل‌زدن وجود نداشت و تیم‌ها بزرگ‌تر بودند. به‌مرور زمان با اضافه شدن ویژگی‌هایی مثل دریبل و خط زمان، بازی پیچیده‌تر و جذاب‌تر شد. قوانین نیز متناسب با رشد بازی تغییر کردند.
۳. در آغاز، ابزارهای موجود ابتدایی بودند. توپ فوتبال به‌جای توپ بسکتبال استفاده می‌شد. سبدهای میوه برای گل‌زنی نصب می‌شدند. این سبدها باعث کند شدن بازی می‌شدند چون ته بسته داشتند. بعدها سبدها با حلقه‌های باز فلزی جایگزین شدند. زمین بازی نیز ابتدایی و بدون خطوط استاندارد بود. با گسترش بازی، استانداردسازی زمین و ابزارها انجام شد. توپ مخصوص بسکتبال طراحی شد. کفش‌های خاص و لباس‌های هماهنگ معرفی شدند. این تغییرات بازی را حرفه‌ای‌تر کردند و به رشد آن کمک زیادی نمودند.
۴. ترکیب تیمی بسکتبال از ۹ بازیکن در هر تیم آغاز شد. بازیکنان نقش‌های تعریف‌شده‌ای نداشتند. بازی بیشتر ایستا و متکی بر پاس‌کاری بود. نبود دریبل حرکت با توپ را محدود می‌کرد. بعد از مدتی، ترکیب تیم‌ها به ۵ نفر کاهش یافت. نقش‌های تخصصی مثل گارد و سنتر معرفی شدند. بازیکنان بر اساس توانایی‌های فنی در موقعیت‌های خاص قرار می‌گرفتند. تاکتیک‌ها و استراتژی‌ها با ورود مربیان حرفه‌ای‌تر شدند. ساختار تیمی باعث بهبود عملکرد و هماهنگی شد. بسکتبال مدرن حاصل این تحول ساختاری است.
۵. پس از خلق بسکتبال در آمریکا، این ورزش مسیر بین‌المللی را طی کرد. YMCA آن را به کشورهای دیگر معرفی کرد. در کانادا و اروپا خیلی زود محبوب شد. در سال ۱۹۳۶ به المپیک اضافه شد و رسمیت جهانی یافت. فدراسیون بین‌المللی برای توسعه این ورزش تشکیل شد. رسانه‌ها و پخش تلویزیونی باعث گسترش گسترده‌تر آن شدند. بسکتبال به مدارس، باشگاه‌ها و لیگ‌های سراسر جهان راه یافت. امروزه بسکتبال یکی از ارکان ورزش جهانی است. میلیون‌ها طرفدار دارد و به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌شود.
